Udar niedokrwienny to najczęściej występująca postać udaru mózgu, która stanowi 70-80% wszystkich jego przypadków. Mechanizm powstania tego udaru, jest podobny do zawału serca, toteż często bywa nazywany zawałem mózgu. Jeśli bowiem zamknięciu ulegnie tętnica doprowadzająca krew do serca, to wystąpi zawał serca, jeżeli zamknięciu ulegnie tętnica doprowadzająca krew do mózgu powstanie udar mózgu. Duże znaczenie ma ustalenie dokładnej przyczyny udaru niedokrwiennego, gdyż decyduje to o wyborze sposobu leczenia.
Udar krwotoczny – rodzaje:
1) Krwotok śródmózgowy powstaje w wyniku pęknięcia tętniczki mózgowej. Najczęściej naczynie, które pęka, jest wcześniej uszkodzone w wyniku nieleczenia lub nieskutecznego leczenia nadciśnienia tętniczego czy cukrzycy. Do krwotoku śródmózgowego dochodzi przeważnie przy wysokim ciśnieniu krwi (skok ciśnienia). Rzadką przyczyną krwotoku są zaburzenia krzepnięcia krwi. Krwotok śródmózgowy stanowi około 15% udarów mózgu.
2) Krwotok podpajęczynówkowy to wylanie się krwi do przestrzeni otaczającej mózg. Powstaje w wyniku pęknięcia przeważnie wrodzonego rozszerzenia tętniczki, tzw. tętniaka. Krwotok podpajęczynówkowy stanowi 5% udarów mózgu i jest najniebezpieczniejszym rodzajem udaru mózgu. Zwykle występuje u ludzi młodszych, między 40. a 50. rokiem życia. Objawem najbardziej charakterystycznym krwotoku podpajęczynówkowego jest nagły „niesamowity” ból głowy.
Piśmiennictwo:
Kuczyńska-Zardzewiały A, Członkowska A, Co należy wiedzieć o udarze mózgu? Poradnik dla pacjentów, ich rodzin i wszystkich zainteresowanych. (Str 8, 16-17)